Langdurige stress is de basis van chronisch vermoeidheid syndroom (ME/CVS). (Meer hierover bij ME/CVS oorzaak 1)
Het vervolg is:
1. Het endocrien systeem ontspoort
Als er steeds maar weer nieuwe vervelende gebeurtenissen blijven komen, is er te weinig tijd om de stresshormonen (adrenaline en cortisol) naar een normaal laag niveau te laten zakken. De stress veroorzakende dingen kunnen gaan van persoonlijke relevante dagelijkse beslommeringen tot slaapstoornissen, operatie, virale infecties (bv mononucleosis infectiosa, corona), een ongeval, negatieve levensgebeurtenissen. Er is nu sprake van chronische, langdurige stress. Het stresssysteem komt nooit meer op rust en raakt ontspoord! Als dit maar lang genoeg blijft voortduren, is de bodem van de chronische vermoeidheid gelegd.
2. Verhoogde doorlaatbare slijmvlies barrières.
De eerste lijn van verdediging in een lichaam zijn de slijmvliezen, de mucosa. Deze dunne weefsellagen bedekken de binnenwanden van de lichaamsholten zoals de huid, het maag- en darmkanaal en de luchtwegen. Daar is het direct contact en de uitwisselingen met de buitenwereld. In maag-darm systeem wordt alle voeding afgebroken en worden de bruikbare voedingstoffen doorheen de darmwand opgenomen. Het darmslijmvlies vormt normaal een barrière tegen vreemde stoffen uit de voeding of de buitenwereld. De taak van een slijmvlies barrière is simpel: wat goed (voeding b.v.) is mag naar binnen, wat kwaad kan doen aan het lichaam (bacterie, virus, vreemde metabolieten, en andere) moet buiten blijven. Om snel te kunnen ingrijpen wanneer er toch iets abnormaals door de mucosa heen raakt, bevindt 60% van het verdedigingsleger (het immuunsysteem) zich net onder het darmslijmvlies.
In lang aanhoudende stresssituaties geraken de slijmvliezen die goede regeling kwijt. Dat kan ook door een aantal externe factoren. De bekendste stoorzenders voor de darmbinnenbekleding zijn: antibiotica gebruik, caseïne (eiwit in melk), koolhydraat- en suikerrijke voeding en gluten.
Door schade aan de slijmvliezen dringen lichaamsvreemde stoffen, toxines, vreemde bacteriën, virussen, schimmels, gisten en allerlei zuren het lichaam binnen. Het immuunsysteem van de darm reageert bovenmatig. Ook in de rest van het lichaam wordt het immuunsysteem hierdoor actief. Het gevolg is dat overmatig veel energie naar de verdediging stroomt, en er onvoldoende energie ingezet kan worden voor het functioneren van andere systemen. Het resultaat is ontstekingen in de darm met nog meer schade aan de darmwand (‘hyperpermeabele darm’ of ‘leaky gut syndrome’).
3. Het immuunsysteem: continu in de ‘aan’ stand , nooit meer in de ‘uit’ stand met laaggradige onstekingen in de hersenen en het lichaam.
Bij lang aanhoudende ontstekingen schakelt het lichaam over naar een ‘Laaggradige Ontsteking’(LGI). Dit is een milde ontsteking die nauwelijks in het bloed aantoonbaar is. Bij een laaggradige ontsteking is het immuunsysteem continu, maar onvoldoende geactiveerd. Als het lichaam niet meer in staat is om de normale ontstekingsreactie op tijd te beëindigen, kan een laaggradige immuunreactie veel schade aanrichten. Als de lichaamsbarrières langdurig lek zijn en er dus constant vreemde stoffen in de bloedbaan aanwezig zijn, blijft het immuunsysteem continu geactiveerd via deze LGI.
Gelijklopend met een chronische laaggradige ontsteking in de darm wordt dit in de hersenen ook vertaald als een graad van laaggradige ontstekingen (neuroinflammatie) vooral ter hoogte van de hypothalamus.
Niet alleen het immuunsysteem geraakt verstoord, maar ook de lymfevaten, die alle schadelijke stoffen moeten laten verdwijnen, geraken in een slechte conditie en kunnen onvoldoende pompen in de goede afvoerrichting met stapeling van afvalstoffen in het lichaam en in het hersenweefsel als gevolg.
4. De vermoeidheid dwingt het lichaam tot alles stop te zetten
De constant aanwezige chronische laaggradige LGI induceert en onderhoudt ‘vermoeidheid’, omdat er een verstoring ontstaat in de verhouding tussen de beschikbare hoeveelheid energie voor een lichaamscel en de besteding van energie. Onstekingsprocessen verhogen bovendien de nood aan energie van de immuuncellen. De energiefabriekjes van alle cellen van het lichaam, de mitochondriën, schakelen over op de snelle levering van de energie molecule ATP (Adenosine trifosfaat) via de aerobe glycolyse. Dit is echter ook de minst efficiënte vorm van energieproductie, waardoor er tenslotte een nijpend tekort aan energie komt voor een cel. Uiteindelijk levert ook de lever te weinig energie. Dit heeft tot gevolg dat een van de belangrijkste functies van de lever, het ontgiften van het lichaam, onvoldoende kan werken.
Een oplossing !
Voor chronische vermoeidheid bestaat geen pasklare oplossing. Het syndroom vereist een totaalaanpak wat de basis is voor de Rodrigus Methodiek. De osteopathie wordt ingezet om de lymfeflow in de juiste afvoer-richting te brengen om zo de afvalstoffen uit de hersenen en het lichaam te verwijderen. Het aanpssen van voeding, het inzetten van supplementen en het veranderen van de leefstijl is er om het immuunsysteem weer normaal actief te krijgen en de cellen te voorzien van meer energie productie.
