Algemeen mag gesteld worden dat ME/CVS, bij zowel volwassenen als kinderen, een hardnekkige en langdurige vermoeidheid is, die niet verbetert na rust of slaap en die leidt tot aanzienlijke vermindering van activiteiten op persoonlijk, professioneel en sociaal vlak. Post-Exertional Malaise (PEM) is een van de duidelijkste symptomen van ME/CVS. PEM is ernstige vermoeidheid na een minimale fysieke of mentale/cognitieve inspanning. ME/CVS is GEEN psychosociale aandoening is die tussen de oren zit !
De oorzaak voor de vermoeidheid bij het ziektebeeld ME/CVS is tot op heden niet gevonden. Vermoeidheid heeft met meerdere dingen te maken, die doorgemaakt worden nadat het lichaam in een langdurige ‘spanningstoestand’ is gehouden. Het blijkt uit de gegevens dat de over-activiteit van het orthosympatische autonoom zenuwsysteem onder blijvende stressbelasting een belangrijke rol speelt in de oorzaak en het ziekteverloop van ME/CVS.
De ‘optimale’ stressreactie verloopt als volgt: als er iets spannends of naars gebeurt, geeft het brein een seintje aan de bijnieren om eerst adrenaline en niet veel later ook cortisol te maken. Als het stressmoment voorbij is, zakken de stresshormoon-pieken weer naar het rustniveau. Cortisol remt zijn eigen productie door in te werken op het brein, het zogenaamde feedback systeem.
Maar als er steeds maar weer nieuwe vervelende gebeurtenissen blijven komen, is er te weinig tijd om die stresshormonen naar een normaal laag niveau te laten zakken. De stress veroorzakende dingen kunnen gaan van persoonlijke relevante dagelijkse beslommeringen tot slaapstoornissen, operatie, virale infecties, een ongeval, negatieve levensgebeurtenissen. Er is nu sprake van chronische, langdurige stress. Het stresssysteem raakt ontspoord! Als dit maar lang genoeg blijft voortduren, is de bodem van de chronische vermoeidheid gelegd.
Het endocrien systeem (bijnier, schildklier en alvleesklier) geraakt ontspoord en gaan slechter werken.
De slijmvlies barrieres ter hoogte van de darmen gaan openstaan, waardoor er allerlei schadelijke stoffen vrij doorheen de darm in de bloedbaan terecht komen. Door de disfuncties van de ‘tight-junctions’ dringen lichaamsvreemde stoffen, toxines, vreemde bacteriën, virussen, schimmels, gisten en allerlei zuren het lichaam binnen. Het immuunsysteem, dat in de darm uitgebreid aanwezig is onder de epitheellaag, reageert bovenmatig. Ook in de rest van het lichaam wordt het immuunsysteem actief. Het gevolg is dat overmatig veel energie naar de verdediging stroomt, en er onvoldoende energie ingezet kan worden voor het functioneren van andere systemen.
Het immuunsysteem komt continu in de ‘aan’ stand , nooit meer in de ‘uit’ stand. Het lichaam komt in een toestand van 'laaggradige onsteking'.
De constant aanwezige milde immuunreactie, de chronische laaggradige ontsteking (LGI), induceert en onderhoudt ‘vermoeidheid’, omdat er een verstoring ontstaat in de verhouding tussen de beschikbare hoeveelheid energie voor een lichaamscel en de besteding van energie.
De vermoeidheid dwingt het lichaam tot alles stop te zetten !!
